Onze vrijwilligers vertellen...

Ze zijn de onmisbare krachten die zorgen dat Familiehuis Daniel den Hoed een schoon, gezellig en warm “tweede thuis” dichtbij het ziekenhuis is. Juist die warmte is belangrijk. “Ik kan zeker niet alle pijn weghalen, maar ik kan er wel zijn voor iemand. Dat geeft meer verlichting dan wij beseffen” zegt vrijwilligster Carla.

Gesprekken met gasten zijn waardevol, aldus vrijwilligers Martin en Carla. “Je geeft mensen een warm welkom, leidt ze rond door het huis en verzorgt de administratieve handelingen bij aankomst en vertrek. Dan komen de verhalen los. Mensen vinden het fijn om hun hart te kunnen luchten in de onzekere tijd van ziekte en behandeling.”

Ervaring met kankerpatiënten of zorg is niet nodig. “We zijn geen professionele hulpverleners. Medeleven en een luisterend oor is voldoende” aldus vrijwilligster Renée.

De voldoening bij vrijwilligers is groot. “Het gevoel om iets voor een ander te betekenen is onbetaalbaar” vindt Karin die vrijwilligerswerk combineert met een fulltime baan en druk gezin. “Je werkt hier een dagdeel per week, in een klein team van vrijwilligers.” Haar collega Martin noemt dit een verrijking. “Het vergroot mijn wereld” zegt hij. “Je deelt in het Familiehuis gemakkelijk persoonlijke verhalen. Daarnaast hebben we veel lol en ook dat is belangrijk. Een droevige stemming is wel het laatste waar onze gasten behoefte aan hebben.”

Dat gasten de vrijwilligers enorm waarderen wordt onder meer zichtbaar in de talloze bedankjes in het gastenboek “Sommige mensen verblijven hier weken- of zelfs maandenlang. Dan leef je als vrijwilliger intens mee met hun moeilijke maar ook fijne momenten. Dat is bijzonder” zegt Jeanette. “Ik heb veertig jaar voor een commercieel bedrijf gewerkt maar de voldoening van vrijwilligerswerk is vele malen groter.”

Vrijwilligers zorgen ervoor dat het Familiehuis schoon en netjes is maar een gesprek met gasten blijft toch het mooiste, zeggen Ennie en Karin eensgezind. “Je geeft mensen een warm welkom, leidt ze rond door het huis, verzorgt de inschrijving en administratie als ze weer vertrekken. Of je komt ze tegen in de keuken en vraagt hoe het met ze gaat. Dan hoor je tussen de potten en pannen veel persoonlijke verhalen. Mensen bevinden zich door de ziekte in een onzekere situatie en vinden het fijn om hun hart te kunnen luchten.”

Ennie vindt het vrijwilligerswerk niet te zwaar. “Tijdens de autorit naar huis neem ik al afstand. Dat moet ook wel, anders kun je dit werk niet doen. De dankbaarheid overheerst.”

Vrijwilligers zorgen ervoor dat het Familiehuis schoon en netjes is maar een gesprek met gasten blijft toch het mooiste, zeggen Ennie en Karin eensgezind. “Je geeft mensen een warm welkom, leidt ze rond door het huis, verzorgt de inschrijving en administratie als ze weer vertrekken. Of je komt ze tegen in de keuken en vraagt hoe het met ze gaat. Dan hoor je tussen de potten en pannen veel persoonlijke verhalen. Mensen bevinden zich door de ziekte in een onzekere situatie en vinden het fijn om hun hart te kunnen luchten.”

Ennie vindt het vrijwilligerswerk niet te zwaar. “Tijdens de autorit naar huis neem ik al afstand. Dat moet ook wel, anders kun je dit werk niet doen. De dankbaarheid overheerst.”

Toen ik als gast zelf in het Familiehuis logeerde, heb ik het heel erg fijn gehad. Het voelde voor mij ongelofelijk huiselijk, zo warm, zoals je alleen zelf kunt ervaren. Alle dagelijkse dingen van thuis gaan in het Familiehuis gewoon door en dat is een belangrijk houvast in zo’n onzekere tijd. Dat, in combinatie met de aanspraak die er altijd is, maakt het Familiehuis echt tot een ‘thuis’. Ik wist meteen dat àls ik vrijwilligerswerk zou gaan doen, het in het Familiehuis zou zijn. Uit eigen ervaring weet ik hoe waardevol het is en ik vind het bijzonder dat ik daar een bijdrage aan mag leveren" zegt Hanneke, vrijwilliger sinds 2020. 

“Ik heb als gast gemerkt hoe belangrijk het is om je verhaal kwijt te kunnen. Zeker als gasten wat stil zijn en duidelijk niet lekker in hun vel zitten, is het belangrijk om contact te maken. Als vrijwilliger merk je vanzelf of mensen willen praten of juist niet. Beiden is goed natuurlijk, de gast staat centraal en ik ben er voor hen op dat moment. Daarom mag je als vrijwilliger ook nooit over je eigen problemen of ervaring praten. Ik vertel niemand dat mijn man overleden is of dat ik hier zelf heb gelogeerd. Dat is niet belangrijk op dat moment.”

“Daarnaast vind ik het belangrijk om positiviteit uit te stralen. Ik had zelf destijds behoefte aan vrolijkheid om me heen en ik mag als vrijwilliger dus nooit of te nimmer chagrijnig zijn. Ook als gasten soms minder vriendelijk reageren, weet ik dat ik dat niet persoonlijk moet opvatten. Altijd vriendelijk blijven en blijven luisteren, dat is het belangrijkste.”

“Alles wat je doet is waardevol. Want niet alleen de patiënt is ziek maar de hele familie lijdt mee. Daarom is het Familiehuis in een stukje zorg naar naasten ook zo belangrijk” weet Hanneke.  “Trieste gesprekken zijn er natuurlijk ook in het Familiehuis” beaamt ze. “Soms blijven die weleens hangen en dan is het lastig als je in mijn geval alleen thuis komt en het niet met iemand kunt delen. Maar de voldoening van het vrijwilligerswerk voert absoluut de boventoon. Zeker als ik merk en hoor hoe het Familiehuis gewaardeerd wordt. Alles wat ik daarvoor kan doen is belangrijk, of het nu een schoon bed is of een meelevend praatje.”