"Ik denk helemaal niet aan thuis, thuis is nu hier"

Als Dick van der Graaf in augustus 2021 met pensioen gaat, lijkt de wereld voor hem en zijn vrouw Corrine aan hun voeten te liggen. Er worden plannen gemaakt om met de caravan richting Italië te reizen. Maar eerst wordt zijn pensioen samen met de kinderen gevierd in Zeeland. Wanneer Dick en Corrine nar een paar heerlijke dagen weer naar huis gaan, geeft Dick aan heel moe te zijn en last te hebben van dikke benen. In zijn familie komt diabetes veelvuldig voor en dus worden de klachten weggewuifd. Daar kan de huisarts vast een medicijn voor uitschrijven zodat de reis naar Italië snel kan plaats-vinden. De arts denkt ook aan diabetes maar vindt het tevens tijd voor een gezondheidscheck. Gewoon voor de zekerheid alle bloedwaardes eens controleren. Al snel na het bloedprikken volgt een telefoontje en moet Dick zich direct melden bij de spoedeisende hulp. HIj blijkt acute leukemie te hebben. 

Dick en Corrine wonen op nog geen tien kilometer afstand van het Erasmus MC. Toch logeert Corrine een aantal lange periodes in het Familiehuis als Dick in het ziekenhuis ligt voor een stamceltransplantatie. Een gedwongen keus omdat Corrine zelf ook kampt met gezondheidsproblemen en het haar teveel energie kost om dagelijks van huis naar het ziekenhuis te reizen. Verpleegkundigen attenderen Corrine op de mogelijkheid om in het Familiehuis te 

logeren. "Wat een gekkigheid" was Corrines reactie. "Dat is voor mensen die het echt nodig hebben. Maar al snel moest ik toegeven het zelf ook heel hard nodig te hebben." Ze is blij dat ze overstag is gegaan. "Als ik hier binnenkom, doe ik mijn pantoffels aan en voel ik me echt thuis. Ik denk helemaal niet aan thuis. Want thuis is nu hier."

Corrine heeft haar kamer in het Familiehuis gezellig gemaakt. Toch zit ze ook graag in de gemeenschappelijke ruimtes zoals de serre, lobby en stiltekamer. "Wat ik het meest waardeer in het Familiehuis, zijn de vrijwilligers. Soms kom ik terug uit het ziekenhuis en zien ze aan me dat ik het lastig heb. Tijd voor koffie zeggen ze dan. Geen gezeur, gewoon even zitten en koffie." 

Dick is tussen de behandelingen door thuis geweest en heeft ook één nacht in het Familiehuis gelogeerd. "Dat was heel goed voor zijn gemoedsrust. Zo kon hij zien dat ik op een prima plek terecht ben gekomen. Dichtbij het ziekenhuis en in fijn gezelschap. De manier waarop de vrijwilligers op hem reageerden, was zo bijzonder. Alsof ze hem al jaren kennen. Iedereen vroeg wel iets. In mijn beleving kent iedereen hem ook. Dus voor hem voelde het al snel alsof ook hij hier thuishoorde.