Dankzij het Familiehuis elke dag bij elkaar

Interview 2017 met Hein en Saskia Donders. Foto: Marcel Krijger. 

Het afgelopen jaar zijn wij nog twee keer op vakantie geweest, in Hawaii en in de Dominicaanse Republiek”, vertelde Saskia in 2017. Reizen is dan ook een grote passie van het bewust kinderloze stel.  “Verder hebben wij een druk sociaal leven met een grote vriendenkring”, vult Hein aan.  Saskia was al een tijdje moe toen ze in mei 2017 voor het eerst naar de huisarts ging. “Iedereen is weleens moe, dus aanvankelijk dacht ik dat er niets aan de hand was”, blikt ze terug. “Bloedonderzoek wees niets afwijkends uit behalve ietwat vitamine-D tekort.”

Maar toen daarnaast haar linkerwang dikker werd, schreef de arts – denkend aan een ontsteking - een antibioticakuur voor. Die bleek niet te helpen, maar ze voelde zich nog steeds prima. Saskia: “In het weekend van Hemelvaart fietsten wij nog in Zeeland. Ook huurden we een bootje in de Biesbosch.”

De zwelling ging niet weg, zodat de huisarts een spoedafspraak bij de KNO-arts maakte. Deze vertrouwde het niet en binnen een week lag Saskia op de operatietafel. Ze bleek een kwaadaardige tumor te hebben die op meerdere plaatsen in haar lichaam was uitgezaaid. Saskia en Hein zaten in ‘een bizarre achtbaan’ zoals ze zelf zeggen. Tussen de afspraak bij de KNO arts tot aan de start van de chemobehandeling zaten slechts drie weken.  Saskia voelde zich verslagen en twijfelde aan haar eigen lichaam. “Ik denk altijd in oplossingen. Waarom ik? Ik begrijp het niet. Welke symptomen heb ik gemist, wat heb ik niet aangegeven, dacht ik bij mijzelf.” Saskia startte meteen met een zware chemobehandeling in het Erasmus MC-Daniel den Hoed. Voor Hein reserveerde de doktersassistente een kamer in het Familiehuis. “De ontvangst door het personeel en de vrijwilligers was buitengewoon hartelijk”, blikt Hein terug. “Na de koffie kreeg ik een rondleiding door het huis en kon ik mijn kamer bekijken. Ook kreeg ik een sleutel, zodat ik kon komen en gaan wanneer ik wilde.”

Hein logeerde weken achter elkaar in het Familiehuis. “Ik wilde, net als nu, iedere dag bij Saskia zijn. Bijvoorbeeld om samen te ontbijten. Bovendien kon ik hardlopen in het nabijgelegen park.” Saskia vond het vooral fijn om te weten dat Hein bij haar om de hoek logeerde. “Ik wist dat hij na één telefoontje binnen vijf minuten aan mijn bed zou staan. Hierdoor heb ik nooit het idee gehad dat ik er alleen voorstond.”
Hoewel de zware chemobehandelingen ook veel goede cellen hebben beschadigd, zijn er op PET-en CT-scans momenteel geen actieve kankercellen in de uitzaaiingen te zien. En omdat het sarcoom uniek is in zijn soort, is er weinig tot geen vergelijking mogelijk met andere kankerpatiënten van haar leeftijd. Saskia: “Hoewel dit veel onzekerheid met zich meebrengt, biedt het in onze ogen ook kansen. Misschien vinden andere mensen ons onbezonnen, maar de bewuste naïviteit helpt ons wel om het dagelijkse leven op een positieve manier in te vullen.”

In 2018 is Saskia overleden.